जगणं एक प्रेरणादायी ...

 एक सुरेख कविता...

              जगणं 

          

        येईल *साठी,* येईल *सत्तरी*

        करायची नाही कुणीच *चिंता,*

        प्रत्येक दिवस *मजेत* जगायचा

        वाढवायचा नाही अपेक्षांचा *गुंता.* 

       वय झालं *म्हातारपण* आलं,

       उगाच *कोकलत* बसायचं नाही.

       विनाकारण *बाम* लावून,

       चादरीत *तोंड* खुपसायचं नाही.

       तुम्हीच सांगा *छंद* जोपासायला,

       *वयाचा संबंध* असतो कां ?

        रिकामटेकडं *घरात* बसून

        माणूस *आनंदी* दिसतो कां ?

        पोटा-पाण्यासाठी *पोरं-सुना*

        *घर* सोडून जाणारच, 

         प्रत्येकाच्या *आयुष्या* मध्ये

         असे *रितेपण* येणारच. 

         *करमत* नाही *करमत* नाही

         सारखे-सारखे *म्हणायचे* नाही,

         आवडत्या कामात *दिवस* घालवायचा

         उगाचच *कुढत* बसायचं नाही.

         घरातल्या *घरात* वा *बागेत*

         *हिंडाय-फिरायला* जायचं,

         वय जरी *वाढलं* असलं तरी

         मनपसंत *गाणं* मनमोकळं गायचं.

          *गुडघे* गेले, *कंबर* गेली

          नेहमी नेहमी *कण्हायचं* नाही,

          आता आपलं *काय राहिलं?*

          हे फालतू वाक्य कधीच *म्हणायचं* नाही.

         पिढी दर पिढी *चालीरीतीत*

         थोडे फार *बदल* होणारच, 

         पोरं-पोरी त्यांच्या *संसारात* 

         कळत नकळत *गुंतणारच.* 

         तू-तू, मै-मै, जास्त *अपेक्षा*

         कुणाकडूनही *करायची* नाही,

         मस्तपैकी *जगायचं* सोडून

         रोज थोडं थोडं *मरायचं* नाही.

          स्वत:च स्वत:ला *समजवायचं* असतं

          पुढे पुढे *चालत* राहायचं असतं,

          वास्तू *तथास्तू* म्हणत असते

          हे उमजून निरामय *जगायचं* असतं.

  पन्नाशी-साठी आणि पंच्यात्तरी तील सर्व मित्र मैत्रिणींना समर्पित.

🙏🙏